Dlatego mamy kilku nauczycieli pracujących w jednym dziale, dzielących się tym samym przedmiotem, korzystających z tej samej treści kursu. W rzeczywistości, wielu nauczycieli autorów tej treści, a za każdym razem, gdy ktoś musi ją zmodyfikować, trzeba wysłać dokumenty za pośrednictwem poczty elektronicznej lub za pomocą PenDrive’a. Procedura ta jest powolna, denerwująca i podatna na problemy z synchronizacją.

Jednym z możliwych rozwiązań jest użycie Google Drive. Drive to pakiet biurowy (składający się między innymi z edytora tekstu, edytora slajdów i arkuszy kalkulacyjnych), który mimo że nie jest tak zaawansowany w funkcjach jak Microsoft Office, posiada bardzo potężną funkcję: jest to pakiet oparty na chmurze do współpracy.

Działanie 12: Co to oznacza? Jakie inne podobne narzędzia znają uczniowie?

Aplikacja oparta na chmurze pozwala nam przechowywać nasze treści nie w naszym komputerze, ale w czyimś innym komputerze. W tym przypadku są to serwery Google. Uwalnia to dla nas pamięć masową i pozwala nam korzystać z naszych dokumentów w dowolnym urządzeniu z dostępem do Internetu; z drugiej strony, nie możemy uzyskać do nich dostępu, jeśli nie mamy połączenia z Internetem. Współpraca oznacza, że możemy modyfikować dokumenty w tym samym czasie z różnymi ludźmi, a zmiany możemy oglądać w czasie rzeczywistym.

Możemy importować nasze dokumenty do Drive lub tworzyć nowe.

Rysunek 14: Widok dokumentu na dysku Google

Przycisk Share (Udostępnij) pozwoli nam na wysłanie linku i udzielenie zgody innym osobom na korzystanie z naszego dokumentu. Kiedy inni ludzie nad tym pracują, będziemy mogli zobaczyć ich modyfikacje w miarę ich wprowadzania.

Działanie 13: Sporządźmy listę kontaktów! Poproś jednego z uczniów o utworzenie nowego dokumentu w komputerze nauczyciela, a następnie podziel się dokumentem ze wszystkimi (lub udostępnij link i włącz uprawnienia do edycji za pomocą samego linku) i poproś ich o utworzenie tabeli z nazwiskiem każdego, adresem e-mail i miastem.